Η Νάπολι πρωταθλήτρια Ιταλίας με πέντε μέρες διαφορά!
Το ονειρεμένο πρωτάθλημα 33 χρόνια μετά τον Μαραντόνα
Το λυτρωτικό γκολ του Osimhen έραψε το πρωτάθλημα στη φανέλα της Νάπολι. Οι Azzurri αναδείχθηκαν πρωταθλητές Ιταλίας πέντε ημέρες νωρίτερα χάρη στην ισοπαλία με την Udinese (1-1). Ήταν ο τρίτος τίτλος στην ιστορία των Azzurri, ο πρώτος στην καριέρα του Spalletti, ο οποίος έγινε και ο "γηραιότερος" προπονητής που τον κατακτά στη Serie A.
Η Νάπολι κέρδισε το Scudetto πέντε ημέρες νωρίτερα. Είναι η τρίτη στην ιστορία.
Η Νάπολι κατέκτησε και μαθηματικά το πρωτάθλημα χάρη στην ισοπαλία 1-1 στην Udinese. Το γκολ του Victor Osimhen στο δεύτερο ημίχρονο έδιωξε την αγωνία και τις κακές σκέψεις, ξεμπλόκαρε την ομάδα (η οποία στο πρώτο ημίχρονο ήταν σφιγμένη από την ένταση), έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Ξεκίνησε το πάρτι. Και έκανε την Dacia Arena να εκραγεί, γεμάτη από οπαδούς των Azzurri, όπως είχε γεμίσει το σταδιο Μαραντόνα με οπαδούς για να παρακολουθήσουν τον αγώνα από τις μεγάλες οθόνες.
Είναι αδύνατο για τη Λάτσιο να καλύψει τη διαφορά (+16) στη βαθμολογία, όταν απομένουν πέντε ημέρες για το τέλος της Serie A: οι Azzurri στο 80, οι Biancocelesti στο 64. Είναι ο τρίτος τίτλος της πρωταθλήτριας Ιταλίας στην ιστορία του συλλόγου των Azzurri: μετά από εκείνον που χάθηκε στο ξενοδοχείο της Φλωρεντίας το 2018, η μοίρα έφερε τον τίτλο για το 2023 να έρθει μετά την παραμονή της αναμονής στο ξενοδοχείο του Friuli.
Ο εορτασμός έχει ήδη ξεκινήσει και θα συνεχιστεί μέχρι τις 4 Ιουνίου, όταν, στο τελευταίο παιχνίδι του ημερολογίου, θα διεξαχθεί ο εντός έδρας αγώνας με τη Sampdoria: τότε θα είναι που ο αρχηγός Di Lorenzo θα μπορέσει να σηκώσει το κύπελλο μπροστά στους οπαδούς. Το Scudetto δεν κρέμεται πλέον από μια κλωστή: η πολυαναμενόμενη επιτυχία, που στραγγαλίστηκε από το γκολ του Dia της Salernitana στο Maradona, εξερράγη με χαρά με καθυστέρηση μιας ημέρας. Είναι η πρώτη 33 χρόνια μετά την τελευταία υπό την αιγίδα της πρώην Pibe de Oro.
Μετά από είκοσι χρόνια κυριαρχίας του Βορρά, ανάμεσα στο Μιλάνο και το Τορίνο, ο τίτλος των τρικολόρε επιστρέφει στο Νότο. Η Νάπολη προηγείται. Δεν πρόκειται για λύτρωση, ούτε για εκδίκηση. Είναι απλώς καθαρή νίκη επί του γηπέδου, προγραμματισμός, συλλογικό παιχνίδι και όχι πλέον μόνο mano de dios. Είναι η νίκη μιας ισχυρής, κυρίαρχης ομάδας, που έκλεισε τα παιχνίδια επιβάλλοντας αβυσσαλέα κενά και που στο Τορίνο, χάρη στο 0-1 που πέτυχε την ύστατη στιγμή με τον Raspadori, έδωσε το αποφασιστικό τιμόνι στο πρωτάθλημα.
Πριν από πέντε χρόνια, η κεφαλιά του Koulibaly έβαλε ξανά στο τραπέζι την κούρσα του Scudetto, μειώνοντας τη διαφορά από τη Γιουβέντους στο -1, και στη συνέχεια υπήρξε κατάρρευση. Πέντε χρόνια αργότερα το σενάριο ήταν διαφορετικό: στο στάδιο Allianz η Νάπολι έραψε το Scudetto στη φανέλα της.
Οι partenopei έχουν επίσης χαράξει το όνομά τους στους πρόποδες των στατιστικών στοιχείων. Ο τίτλος που έβαλαν στην τροπαιοθήκη τους την 33η αγωνιστική έρχεται στην ουρά άλλων επιφανών προηγούμενων που έχουν σταματήσει το μπαρ με πέντε αγωνιστικές να απομένουν στη Serie A. Για να βρεις τέτοιο κατόρθωμα και τόσο κυρίαρχη ομάδα, πρέπει να γυρίσεις λίγο πίσω στο χρόνο: το 2019 ήταν η Juventus του Allegri που σάρωσε τις όποιες ελπίδες των Azzurri με προπονητή τότε τον Carlo Ancelotti (33η αγωνιστική), το 2007, ο Roberto Mancini κατάφερε με την Inter του να κρατήσει μακριά τον ανταγωνισμό από τη Roma υπό τον Spalletti, ενώ υπάρχουν και μερικά παραδείγματα που είναι σέπια και παραπέμπουν σε μια άλλη εποχή του ποδοσφαίρου, αυτή της Grande Torino και της Fiorentina τη δεκαετία του 1950.
Είναι η νίκη του Luciano Spalletti, ο οποίος αφαίρεσε τα χαστούκια από το πρόσωπό του και τη δυσάρεστη σκιά του ανθρώπου που στη Roma (και στην τηλεόραση) πέρασε ως ο νικητής του Totti, στην Inter πλήρωσε το τίμημα για τα αποδυτήρια που δημιουργήθηκε αναταραχή από τις υποθέσεις του Icardi και του spouse, στη Serie A οι ομάδες του καταρρέουν την κορυφαία στιγμή της σεζόν.
Στα 64 του χρόνια, εκτός του ότι έγραψε ιστορία στη Νάπολι 33 άνοιξη (και μακρύ χειμώνα) μετά τον Μαραντόνα, πήρε και ένα προσωπικό ρεκόρ: είναι ο γηραιότερος προπονητής που κατακτά το τρικολόρ στη Serie A, εκτοπίζοντας από το υψηλότερο βάθρο τον Maurizio Sarri, ο οποίος το κρατούσε στα χέρια του στα 61 του χρόνια και 6 μήνες στον πάγκο της Juve. Πριν από αυτούς στο μοιραίο κατώφλι των 60 ήταν ο Niels Liedholm (60 ετών και 7 μηνών το 1983 με τη Roma) και ο Vujadin Boskov (το 1991 με τη Sampdoria σε ηλικία 60 ετών).
Οδοστρωτήρας. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ορίσουμε το πρωτάθλημα που έπαιξε η Νάπολι. Μέσα σε 15 ημέρες έχει στραβοπατήσει μόνο δύο φορές (ισοπαλίες με Fiorentina και Lecce τον Αύγουστο). Η πρώτη ήττα ήρθε στις 4 Ιανουαρίου μετά τη μακρά διακοπή για το Παγκόσμιο Κύπελλο (1-0 στο San Siro από την Inter), στη συνέχεια ακολούθησε μια μακρά σειρά νικών με δύο ψεγάδια (η οδυνηρή διπλή εντός έδρας ήττα από τη Lazio 0-1 και τη Milan 0-4). Στο Τορίνο κόντρα στη Juventus, χάρη στο ατόπημα της ομάδας του Sarri, άνοιξε το δρόμο για το Scudetto με μέσο όρο 2,47 πόντους ανά παιχνίδι, που μειώθηκε ελάχιστα από το επεισόδιο με τη Salernitana.
Η επανάσταση ολοκληρώθηκε. Κανείς δεν φανταζόταν ότι μετά την ομάδα της ""μεγάλης ομορφιάς"", μετά τον Koulibaly, τον "Ciro" Mertens και τον Insigne, τον Pepe Reina, τον Albiol και τον Higuain, θα μπορούσε να έρθει μια τέτοια σεζόν. Κανείς δεν πίστευε ότι αυτή η ομάδα θα μπορούσε να διεκδικήσει το Scudetto ή, έστω, να μπει στην πρώτη τετράδα.
Κανείς δεν θα στοιχημάτιζε ούτε δεκάρα σε εκείνη τη μεγάλη ιδιοφυΐα Kvara (έφτασε από την περιφέρεια του ποδοσφαιρικού κόσμου), στο ταλέντο του Osimhen (για δύο χρόνια κρατήθηκε πίσω από διάφορες παθήσεις), στον Κορεάτη Kim, στα προσόντα του Giovanni Di Lorenzo, ανθρώπου παντού και αρχηγού. Η τέλεια ευθυγράμμιση των πλανητών έκανε τα πάντα δυνατά. Ο χρόνος είναι κατάλληλος.
Αυτή είναι η χρονιά της Νάπολι.
Οι θεοί του ποδοσφαίρου το θέλησαν έτσι.
Comments