Τζον Κάρπεντερ εντοπίζει την αρχή της κινηματογραφικής του δραστηριότητας σε μια από τις πρώτες ταινίες θυμάται ότι είχε δει στον κινηματογράφο πήγε με τη μητέρα υου για να δει το They Came From Space σε 3D, μια ταινία εξωγήινων. Η πρώτη ακολουθία παρουσίαζε έναν μετεωρίτη να πέφτει από τον ουρανό και να εκρήγνυται. Ήταν πολύ μικρός και αυτό τον τρομοκρατούσε . Αλλά όταν έφτασε στο πίσω μέρος του δωματίου σκέφτηκε ότι του άρεσε αυτό. Οι ταινίες τρόμου και φαντασίας ήταν το πάθος του από τότε, αλλά και το γουέστερν. Στο αυτοκίνητό του έχει ένα αυτοκόλλητο που λέει «Ο Θεός να ευλογεί τον Τζον ΓουέινΚαι οι ταινίες γουέστερν ήταν πάντα από τις αγαπημένες του, ειδικά αυτές του Χάουαρντ Χοκς . «Ήθελα να κάνω γουέστερν, αλλά όταν μπήκα σε αυτόν τον κόσμο, κανείς δεν τα έκανε πια, εκτός από τον Κλιντ Ίστγουντ », θυμάται πάντα. Μάλιστα, πολλές από τις ταινίες του όπως οι Βρικόλακες , Η Επίθεση στο αστυνομικό τμήμα της 13ης περιφέρειας ή το 1997, η διάσωση στη Νέα Υόρκη έχουν γουέστερν ψυχή. Ωστόσο, ο Τζον Κάρπεντερ είναι γνωστός, πάνω από όλα, για τις ταινίες τρόμου του. Το σήμα κατατεθέν του έγκειται στην ικανότητά του να δημιουργεί ανησυχητικές ατμόσφαιρες. Τέρατα, ψυχοπαθείς, εξωγήινοι, βρικόλακες... Carpenter 's gallery of horrorsπεριλαμβάνει όλα τα είδη κακών όντων, συμπεριλαμβανομένων των αυτοκινήτων δολοφόνων.
Ο John Carpenter ήταν πάντα ειδικός σε χαμηλού προϋπολογισμού παραγωγές. Συνήθως συνεργάζεται με μια κανονική ομάδα την οποία εμπιστεύεται μέχρι θανάτου και ο Kurt Russell , ο Donald Pleasence ή ο Jamie Lee Curtis είναι μεταξύ των ηθοποιών φετίχ του. Η Debra Hill , παραγωγός και συν-σεναριογράφος πολλών από τις ταινίες του, λέει πάντα ότι ο John Carpenter «είναι ένας πιστός άνθρωπος που συγκεντρώνει γύρω του, ξανά και ξανά, ανθρώπους που εμπιστεύεται, του αρέσει να δουλεύει μαζί τους και ξέρει ότι είμαι σίγουρος ότι». θα απαντήσει. Ο Τζον τείνει να εργάζεται με χαμηλούς προϋπολογισμούς, επομένως ξέρει ότι χρειάζεται αφοσιωμένους ανθρώπους που θα τα δώσουν όλα για να τον βοηθήσουν να μεταφέρει τις ιδέες του στην οθόνη».
Ο Τζον Κάρπεντερ γεννήθηκε πριν από 75 χρόνια στη Νέα Υόρκη. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος μουσικής και από μικρός δίδασκε το γιο του. Ταυτόχρονα όμως του έκανε άλλο ένα δώρο: «Είχε μια ερασιτεχνική κάμερα και μου την έδωσε όταν ήμουν οκτώ χρονών. Είχα μια συσκευή για μοντάζ και επίσης προβολέα, οπότε αποφάσισα να κάνω τις δικές μου ταινίες», θυμάται. Σε ηλικία 14 ετών άρχισε να γυρίζει μικρού μήκους και σπούδασε κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Ταυτόχρονα, συνδύασε τη μουσική του δραστηριότητα ως μέλος ενός ροκ γκρουπ που τελικά θα αποκτήσει κάποια φήμη και θα ηχογραφήσει αρκετά άλμπουμ: Coup de Villes. Ωστόσο, το 1970 συνέβη κάτι που θα καταλήξει να καθορίζει το επάγγελμά του. Σε ηλικία 22 ετών κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας μικρού μήκους για ένα από τα πανεπιστημιακά του έργα και αυτό τον έκανε να αποφασίσει οριστικά για τον κινηματογράφο. Το 1974 κυκλοφόρησε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, Dark star , μια ταινία που διαδραματίζεται στο διάστημα που γύρισε με ελάχιστο προϋπολογισμό. «Η χάρη αυτού είναι ότι δεν φοβηθήκαμε, πιστέψαμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε μια ταινία και τα καταφέραμε. Δεν είναι ότι ήταν μια υπέροχη ταινία γιατί το να τη δεις σήμερα είναι λίγο λυπηρό, αλλά αν λάβεις υπόψη σου τι γινόταν εκείνη την εποχή, πόσο νέοι ήμασταν και πόσα λίγα ξέραμε, μπορεί να θεωρηθεί μεγάλη επιτυχία», βεβαιώνει. ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
Με την επόμενη ταινία του, Assault on the 13th Precinct Police Station , ο Carpenter πέτυχε ευνοϊκές κριτικές και κάποια επιτυχία στο box office, αλλά η μεγάλη του επιτυχία θα έρθει το 1978. Το Halloween Night έγινε μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες της δεκαετίας του 1970 και άνοιξε ένα νέο μονοπάτι στο είδος του τρόμου, εγκαινιάζοντας τον κινηματογράφο των άφθαρτων ψυχοπαθών που έσφαζαν ασταμάτητα εφήβους. Ένα μοντέλο που θα υιοθετηθεί αργότερα από έπος όπως το Friday the 13th , A Nightmare on Elm Street ή Scream. «Ο χαρακτήρας χτίστηκε σαν να ήταν όχι μόνο άνθρωπος αλλά εν μέρει υπερφυσικός. Δεν ξέρεις ποιος είναι, δεν έχει προσωπικότητα, δεν ξέρεις γιατί κάνει αυτό που κάνει. Είναι κακό στην πιο αγνή του μορφή. Ένα είδος άσκοπου κακού», θυμήθηκε ο σκηνοθέτης πριν από χρόνια. Η επιτυχία της ταινίας οδήγησε στις αναπόφευκτες συνέχειες. Ο John Carpenter παρήγαγε το δεύτερο και έγραψε το σενάριο για το τρίτο. Αν όμως η ταινία είχε απροσδόκητη επιτυχία, το ίδιο είχε και το soundtrack της, που με την πάροδο του χρόνου έγινε ένα από τα σπουδαία κλασικά της μουσικής τρόμου.
Ο Carpenter έχει συνθέσει τη μουσική για τις περισσότερες ταινίες του. Κάποια επαναλαμβανόμενα soundtrack με λίγες νότες που ερμηνεύει με το συνθεσάιζερ του και που δημιουργούν την κατάλληλη ατμόσφαιρα για την ταινία, αντί να προσπαθεί να είναι λαμπρός από μουσική άποψη. «Η μουσική μου είναι σαν χαλί. Εάν έχετε ένα διαμέρισμα και με προσλάβετε να βάλω ένα χαλί, θα βάλω ένα κάτω από τα πόδια σας με το οποίο θα νιώσετε πιο άνετα, αλλά μετά από λίγο δεν θα καταλάβετε ότι είναι εκεί, θα το κάνει σε κάνουν αόρατο. Η μουσική είναι η ίδια, πρέπει να είναι αόρατη, πρέπει να είναι από κάτω για να υποστηρίζει ό,τι υπάρχει στη σκηνή», βεβαιώνει.
Η κινηματογραφική επιτυχία του Τζον Κάρπεντερ συνεχίστηκε το 1980 με το The Mist , μια φανταστική ιστορία εκδίκησης. Και λίγο μετά με το 1997, η διάσωση στη Νέα Υόρκη , μια ταινία επιστημονικής φαντασίας που διαδραματίζεται σε ένα δυστοπικό μέλλον. Το πρώτο του τσίμπημα ήρθε το 1982 με το The Thing , ένα ριψοκίνδυνο ριμέικ του The Riddle of Another World του Howard Hawks . Η ταινία κυκλοφόρησε περίπου την ίδια εποχή με το ET The Extra-Terrestrial , το οποίο απεικόνιζε μια πολύ πιο συναισθηματική εικόνα επισκέψεων εξωγήινων. Ίσως γι' αυτόν τον λόγο Το πράγμα δεν άρεσε στο κοινό ή στους κριτικούς που του επιτέθηκαν σκληρά. «Λάβαμε πολλές επικρίσεις για αυτό που αποκαλούσαν γραφική βία. ΕξαιτίαςΤο πράγμα άρχισε να με αποκαλεί τον πορνογράφο της βίας και η αλήθεια είναι ότι, καθώς ήμουν νέος, με επηρέασε λίγο», θυμάται ο σκηνοθέτης. Η Christine , η επόμενη ταινία του, βασισμένη σε μια ιστορία του Stephen King , ήταν επίσης μια αποτυχία και ο σκηνοθέτης σκέφτηκε μια αλλαγή στον κινηματογράφο του. «Ο ατζέντης μου μου είπε ότι έπρεπε να κάνω κάτι για να εξιλεωθώ τις αμαρτίες μου, κάτι ωραίο. Έτσι μετά την Christine έκανα το Starman και μου είπε ότι θα ήταν τέλειο και ότι θα κέρδιζε ξανά το κοινό γιατί θα του έδειχνε ότι μπορούσα να κάνω και μια όμορφη ρομαντική κομεντί, με μια γλυκιά και συναισθηματική τελευταία σκηνή στο που κανείς δεν πέθανε.
ια ταινία με πολύ Spielberg , ο Starman τα πήγε καλά και έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ, τη μοναδική στην καριέρα του Carpenter . Ενθαρρυμένος από την επιτυχία, θα γύριζε τότε την ταινία του με τον μεγαλύτερο προϋπολογισμό. Το Heist in Little China ήταν μια κωμωδία δράσης με μια νότα φαντασίας. Ωστόσο, αυτή τη φορά τα πράγματα δεν πήγαν καλά και ο Carpenter αποφάσισε να επιστρέψει στο αγαπημένο του είδος: τον τρόμο. «Μόλις αποκτήσετε ένα κομμένο χέρι, αίμα ή δόντια βαμπίρ, οι άνθρωποι περνούν καλά γιατί είναι ανόητο. Όλα όσα βλέπουμε στην οθόνη είναι πραγματικά ένα αστείο και είναι αστείο. George A. RomeroΜου είπε ότι οι κριτικοί κινηματογράφου μιλούσαν άσχημα για τις ταινίες του, αλλά όταν πήγαιναν να επισκεφτούν τα σκηνικά του, όλοι ήθελαν να παίξουν ζόμπι, να φορέσουν μακιγιάζ και να τριγυρνούν τρώγοντας ανθρώπινη σάρκα», αστειεύεται. Τα επόμενα χρόνια, ο σκηνοθέτης θα γύριζε τίτλους όπως The Prince of Darkness , They Are Alive , Vampires ή The People of the Damned . Συνολικά, η δεκαετία του '90 ήταν αδύναμα χρόνια για τον Carpenter , με κάποιες θλιβερές αποτυχίες όπως το Memoirs of an Invisible Man , με πρωταγωνιστή τον Chevy Chase και μερικές επιτυχίες όπως το In the Mouth of Fear., που θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες του και στην οποία απέτισε φόρο τιμής στον συγγραφέα HP Lovecraft .
Ο Τζον Κάρπεντερ εγκαινίασε τον 21ο αιώνα με το Ghosts of Mars , μια ταινία τρόμου και δράσης που διαδραματίζεται στον κόκκινο πλανήτη. Η κακή υποδοχή που είχε κάνει τον σκηνοθέτη να απομακρυνθεί από τον κινηματογράφο. Τα επόμενα χρόνια θα αφοσιωθεί στη μουσική και την τηλεοπτική σειρά Masters of Horror ενώ άλλοι σκηνοθέτες γύρισαν remakes των ταινιών του όπως The Fog , Assault on District 13 ή η επανεκκίνηση του έπος του Halloween σε σκηνοθεσία του Rob Zombie . Πέρασαν εννέα χρόνια μέχρι που ο Κάρπεντερ αποφάσισε να επιστρέψει στον κινηματογράφο. Κλειδωμένο, που κυκλοφόρησε το 2010, ήταν μια νέα ταινία τρόμου που διαδραματιζόταν σε ένα ψυχιατρείο όπου πρωταγωνιστής ήταν ένα κορίτσι που στοιχειωνόταν από το φάντασμα ενός πρώην ασθενή. Ούτε η ταινία λειτούργησε και από τότε ο Τζον Κάρπεντερ δεν ξαναγύρισε ταινία. Τα τελευταία χρόνια έχει επικεντρωθεί στη μουσική, πραγματοποιώντας ζωντανές εμφανίσεις, ηχογραφώντας δίσκους ηλεκτρονικής μουσικής και σκηνοθετώντας τα βίντεο κλιπ για μερικά από τα τραγούδια του soundtrack. Έχει επίσης αφοσιωθεί στο να λαμβάνει αφιερώματα και τιμητικά βραβεία όπως αυτά που του απονεμήθηκαν στα φεστιβάλ των Καννών ή του Sitges.
Στα 75 του, δεν ξέρουμε αν ο John Carpenter θα σκηνοθετήσει κάποια άλλη ταινία μια μέρα, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει κερδίσει μια θέση ανάμεσα στους θρύλους όχι μόνο των ταινιών τρόμου, αλλά και των ταινιών γενικότερα, δημιουργώντας ένα δικό του στυλ.
Ο σκηνοθέτης των Halloween Night, The Thing, Christine or The Fog γίνεται 75 ετών.
Komentáře