Αναμφίβολα η παγκόσμια κοινότητα βιώνει μια άκρως βίαιη μετάβαση, με την έννοια του «meta» να γίνεται ορισμός ζωής με μια έντονη εσάνς δυστοπίας στην ατμόσφαιρα.
Σε αυτή τη σκοτεινή, αλλοτριωτική και αλλοτριωμένη τρίτη Χιλιετία,
η συνωμοσιολογία στην Αμερική καίει βιβλία του Χάρι Πότερ στους δρόμους: «Είναι δαιμονικά κείμενα».
Εκατοντάδες τόμοι απαγορευμένοι στα σχολεία των ΗΠΑ: από τον Toni Morrison μέχρι τον Martin Luther King.
Δε φτάνει να επικαλούμαστε «σκοτεινές περιόδους» του παρελθόντος, αφού ζούμε στην εποχή που η πρακτική της «λογοτεχνικής» καύσης, της λογοκρισίας, της καταστροφής πολιτιστικών συμβόλων είναι πιο συχνή από ποτέ.
Η Ένωση Αμερικανικών Βιβλιοθηκών , η Ένωση Αμερικανικών Βιβλιοθηκών, έχει σημάνει τον κώδωνα του κινδύνου για τα όλο και πιο πιεστικά αιτήματα για λογοκρισία κειμένων: μόνο το φθινόπωρο του 2021 υπήρχαν 330, έναντι 156 στο σύνολο του 2020.
Πάνω αριστερά ΝΑΖΙ καίνε βιβλίο, πάνω δεξιά Κινέζοι Κομμουνιστές καίνε βιβλία μειονοτήτων και Βουδιστών και κάτω η καύση των εντύπων από την ΕΟΝ.
Σχολιάζοντας το φαινόμενο, η Washington Post έκανε λόγο για τον πόλεμο των βιβλίων με τα σχολεία που μποϊκοτάρουν ακόμη και πολύ διάσημα κείμενα λόγω των καταγγελιών των γονιών. «Ξεκινάς λογοκρίνοντας το The Dark Over the Hedge για το πώς αντιπροσωπεύει τους μαύρους και καταλήγεις στο σχολικό συμβούλιο που θέλει να κάψει τους τόμους που μιλούν για τους γκέι » , γράφει η εφημερίδα που διευθύνει η Sally Buzbee. Ένα ντόμινο για το οποίο τίτλοι όπως το The Handmaid's Tale της Margaret Atwood, το Blueest Eye του Toni Morrison , αλλά και ένα δοκίμιο για την Κου Κλουξ Κλαν ή εικονογραφημένα βιβλία για τις μάχες και την ιστορία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ βρίσκονται στο στόχαστρο της Ρόζα Πάρκα.
Παρεμπιπτόντως, μόλις το 1966, μετά από 407 χρόνια, η Εκκλησία αποκατέστησε τους Dante Alighieri, Luciano di Samosata, Niccolò Machiavelli και Giovanni Boccaccio . Ή θα πρέπει να θυμηθούμε τα ναζιστικά Bücherverbrennungen , πραγματικά παγανιστικά όργια που ελεγχόταν από τη δικτατορία που το 1933 μετέτρεψε τους τόμους του Αϊνστάιν, του Γκιντ, του Ζόλα, του Δαρβίνου, του Χέμινγουεϊ, του Κάφκα, του Προυστ, της Έσσης, του Φρόυντ μέχρι και στην χώρα μας πέρσι το βιβλίο του Τριβιζά μετατράπηκαν σε στάχτη.
Είναι γεγονός ότι τα καθεστώτα, τα αδιαπέραστα δόγματα και οι ιδεολογικοί φανατισμοί εξακολουθούν να φοβούνται τα βιβλία: από την Κίνα μέχρι τη Χιλή, από την Αργεντινή μέχρι τον λογοτεχνικό ναό της Μοσούλης, στο Ιράκ, που καταστράφηκε από πυρκαγιά από τους φονταμενταλιστές του ISIS. Ο Umberto Eco, στο Il Nome della Rosa, είχε μόλις φανταστεί έναν εμπρησμό στη δαιδαλώδη βιβλιοθήκη του μοναστηριού, φλόγες που έβαλε ο Jorge da Burgos για να σβήσει όλα τα ίχνη του δεύτερου τόμου της Ποιητικής του Αριστοτέλη, εκείνου που είναι αφιερωμένος στην κωμωδία και το γέλιο.
Η διαγραφή του πολιτισμού, ακόμη και του πιο διχαστικού, θα μας απελευθερώσει;
Εν κατακλείδι, η ιστορία θα έπρεπε να μας έχει διδάξει, αλλά αντίθετα παραμένει ένα σιωπηλό ερωτηματικό τούτη η διδαχή. Ας αρκεστούμε λοιπόν προς το παρόν, να θυμηθούμε τον κατ' εξοχήν αιρετικό, τον Τζορντάνο Μπρούνο , ο οποίος πέθανε στις φλόγες της Ιεράς Εξέτασης στο Κάμπο ντε Φιόρι ενώ τα γραπτά του κάηκαν στο Σαν Πιέτρο.
Κείμενο: Νεκτάριος Ντούζουγλης
Comments