Ο Τζον Γουίνστον Λένον γεννήθηκε στο κλίμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου: στις 9 Οκτωβρίου 1940 στην πόλη Λίβερπουλ, την ίδια στιγμή που οι ναζιστικοί βομβαρδισμοί μαίνονταν πάνω από τη Βρετανία.Επιπλέον, ο πατέρας του, Alfred "Freddy" Lennon, δεν μπόρεσε να είναι παρών την ημέρα της γέννησης, λόγω του επαγγέλματός του: ήταν ναυτικός στο εμπορικό ναυτικό και επισκεπτόταν σπάνια το σπίτι. Ο Λένον πέρασε τα παιδικά του χρόνια με τη μητέρα του Τζούλιαν Στάνλεϊ, η οποία ζούσε μια κάπως ακόλαστη ζωή, πίνοντας πολύ και συχνάζοντας σε παμπ γεμάτες στρατιώτες.Απέκτησε ακόμη και μια κόρη εκτός γάμου, την οποία έδωσε για υιοθεσία. Λόγω του επαγγέλματος του πατέρα του και του φιλελεύθερου τρόπου ζωής της μητέρας του, οι δυο τους αποφάσισαν να χωρίσουν. Μετά από μια έντονη διαφωνία, ο Τζον κλήθηκε να διαλέξει με ποιον θα ήθελε να ζήσει. Αντιμέτωπος με αυτό το πρόβλημα, ο Lennon έμεινε με τη μητέρα του.
Ωστόσο, οι προσδοκίες του Τζον να μείνει στο πλευρό της μητέρας του διαψεύστηκαν αμέσως. Η ασταθής οικογενειακή ζωή της μητέρας του, η ασυνέπειά της στο σπίτι, την οδήγησε να παραδώσει τον γιο της στην αδελφή της Mimi για να τον φροντίσει. Η θεία και ο θείος του John, η Mimi και ο George, ζούσαν στα προάστια.
Ο θείος του διέθετε ενοικιαζόμενες κατοικίες και μια γαλακτοκομική φάρμα. Δεν είχαν πολλά χρήματα, οπότε φιλοξενούσαν φοιτητές ιατρικής για να αυξήσουν το οικογενειακό εισόδημα.
Η μητέρα του σκοτώθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο όταν ο Τζον ήταν 17 ετών, μια τραγωδία που θα αποτελούσε μεγάλη απώλεια για τον Λένον και την οποία δεν θα ξεπερνούσε ποτέ. Στην πραγματικότητα, η όμορφη μπαλάντα που έγραψε δέκα χρόνια αργότερα, "Julia", ή στο πρώτο του σόλο άλμπουμ "Mother", αντανακλούν τη μόνιμη μνήμη της μητέρας του.
Η επαφή του με τη μουσική ήταν πρώιμη, όταν φοίτησε στο Γυμνάσιο Quarry Bank και άκουσε έναν δίσκο του Elvis, γεγονός που οδήγησε τον ίδιο και τους φίλους του να σχηματίσουν ένα συγκρότημα με την ονομασία Quarry Men, στο οποίο συμμετείχε και ο φίλος του Peter.
Στις 6 Ιουνίου 1957, σε μια κοινωνική συγκέντρωση στους κήπους της εκκλησίας του Αγίου Πέτρου, ένας φίλος του τον σύστησε στον Paul. Ο Macartney εντυπωσιάστηκε όταν άκουσε τον John να παίζει και όπως δήλωσε αργότερα: "Σκέφτηκα ότι είναι καλός.
Ωστόσο, ο θαυμασμός ήταν αμοιβαίος, καθώς ο John είδε πώς έπαιζε ο Paul και συνειδητοποίησε ότι ήταν μια ευκαιρία να ισχυροποιήσει και να ενδυναμώσει το συγκρότημά του. Έτσι ο Paul έγινε μέλος των Quarry Men. Από την άλλη πλευρά, ο Paul γνώριζε τον George Harrison από τότε που πήγαιναν μαζί στο λύκειο με το λεωφορείο και αποφάσισε να τον συστήσει στο υπόλοιπο γκρουπ, αλλά μόλις το 1958 έγινε μέλος.
Την ίδια εποχή, ο John γνώρισε τη Cynthia Powell στη σχολή καλών τεχνών, άρχισαν να βγαίνουν και χρόνια αργότερα παντρεύτηκαν. Το συγκρότημα πέρασε μια λαμπρή περίοδο συναυλιών και παραστάσεων, αλλά σύντομα ακολούθησε η παρακμή.
Εν τω μεταξύ, ο John και ο Stu έψαχναν για διαφορετικά ονόματα για το συγκρότημα, ο Stu πρότεινε το Beetles, αλλά ο John το άλλαξε σε Beatles, το οποίο ήταν πιο σύντομο και πιο πιασάρικο από τα προηγούμενα. Μετά από αρκετές συναυλίες στο Αμβούργο γνώρισαν την Astrid Kircherr, η οποία θα γινόταν η δημιουργός του χτενίσματος των Beatles.
Στις 3 Δεκεμβρίου 1961, ο ιδιοκτήτης ενός μεγάλου δισκοπωλείου, ο Brian Epstein, κανόνισε μια συνέντευξη με τους Beatles για να τους προτείνει να τους εκπροσωπήσουν. Αφού ηχογράφησαν μερικά singles στο Αμβούργο, ο Epstein εξασφάλισε κάποιες ηχογραφήσεις στα στούντιο της EMI, των οποίων ηγείτο εκείνη την εποχή ο παραγωγός George Martin, ο οποίος, ακούγοντάς τους να παίζουν, αισθάνθηκε ότι θα μπορούσε να βγάλει κάτι καλό από το συγκρότημα. Ωστόσο, δεν του άρεσε το drumming του Pete Best, οπότε πρότεινε να αλλάξει ντράμερ.
Στις 18 Αυγούστου 1962 ο Ringo Starr έγινε το νέο μέλος των Beatles. Ήδη με τα τέσσερα οριστικά μέλη θα ηχογραφούσαν το πρώτο τους single (Love me do και PSI Love you) με μεγάλη επιτυχία. Αλλά στις 26 Νοεμβρίου θα ηχογραφούσαν το δεύτερο single τους (Please, Please Me), την πρώτη τους μεγάλη παγκόσμια επιτυχία και την αρχή ενός ορόσημου για τους THE BEATLES.
Ο Λένον είχε γενικά πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ, προκαλώντας πάντα κάποιο αστείο, μάλιστα στη μέση μιας παράστασης στο Royal Command Performance ενώπιον της Βασίλισσας της Αγγλίας, αναφώνησε στο τέλος ενός τραγουδιού: -Όσοι από εσάς βρίσκεστε στις φθηνότερες θέσεις, παρακαλώ χειροκροτήστε τα χέρια σας. Οι υπόλοιποι μπορούν να χειροκροτήσουν τα κοσμήματά τους.
Το 1965 σε μια συνέντευξη που έδωσε ο Lennon, η δημοσιογράφος Maureen Cleave τον ρώτησε για τη θρησκεία, στην οποία απάντησε: -Ο Χριστιανισμός θα εξαφανιστεί. Θα εξαφανιστεί ή θα μικρύνει. Είμαστε τώρα πιο δημοφιλείς από τον Ιησού. Δεν ξέρω τι θα εξαφανιστεί πρώτο, το ροκ εν ρολ ή ο Χριστιανισμός. Τέτοιες δηλώσεις προκάλεσαν αναστάτωση στην Αμερική.
Το 1966, ακριβώς στις 9 Νοεμβρίου, ο Τζον Λένον συνάντησε τη Γιόκο Όνο στη γκαλερί Indica στο Λονδίνο και θα συνέπιπταν και σε άλλα μέρη.
Ο Λένον βρήκε στη Γιόκο αυτό το κατώφλι στο οποίο μπορούσε να στηριχθεί όταν περνούσε αυτά τα συνεχή σκαμπανεβάσματα. Ένας από τους καλύτερους και πιο υποστηρικτικούς φίλους του, ο Μπράιαν, είχε πεθάνει και ο Λένον παρακμάζει μετά από αυτό το επεισόδιο. Μήνες αργότερα, η πρώην σύζυγος του Τζον ξεκίνησε διαδικασία διαζυγίου μετά από έξι χρόνια γάμου.
Τον Απρίλιο του 1969, ο Τζον παντρεύεται τη Γιόκο στο Γιβραλτάρ. Ο δεύτερος γιος τους Sean γεννιέται το 1975. Ο πρώτος του γιος, ο Julian Lennon, αποκτήθηκε από την πρώτη του σύζυγο. Ο Τζον και η άρρηκτα συνδεδεμένη σύζυγός του Γιόκο, πάντα μιλούσαν για την Ειρήνη και κατά του πολέμου, όπως αυτός στο Βιετνάμ, συνθέτοντας μια από τις πιο όμορφες μπαλάντες όλων των εποχών "Imagine" και τραγουδώντας για την Ειρήνη.
Μετά από τέσσερα χρόνια, τον Οκτώβριο του 1980, ο Lennon ηχογράφησε ένα Long Play με τίτλο "Double Fantasy", το οποίο ήταν τόσο επιτυχημένο που έγινε χρυσό. Την ίδια χρονιά, στις 8 Δεκεμβρίου 1980, στις 11 ακριβώς το βράδυ, στο λόμπι του Dakota Building, ένας νεαρός άνδρας ονόματι Mark Chapman, θαυμαστής του μουσικού, τον πλησίασε και του ζήτησε αυτόγραφο, αλλά όταν ο Lennon αρνήθηκε, τον πυροβόλησε επτά φορές, προκαλώντας τον άμεσο θάνατό του. Τις πρώτες πρωινές ώρες της 9ης Δεκεμβρίου η είδηση ότι ο Τζον Λένον είχε πεθάνει εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο
Το χρονικό των τελευταίων στιγμών
Στις 8 Δεκεμβρίου 1980 στις πέντε το απόγευμα, καθώς ο Τζον και η Γιόκο πήγαιναν να επιβιβαστούν σε μια λιμουζίνα που τους περίμενε έξω από το Dakota, ο Τσάπμαν πλησίασε τον Λένον και του ζήτησε να υπογράψει το αντίγραφο του άλμπουμ Double Fantasy, στο οποίο ο πρώην Beatle συμφώνησε ευγενικά, γράφοντας "John Lennon, 1980".
Κάποιος απαθανάτισε αυτή τη στιγμή με μια φωτογραφία.
Ο θαυμαστής δεν αναστατώθηκε, αντιθέτως, ρώτησε με μεγάλο ενδιαφέρον αν όλα πήγαν καλά και σχολίασε, σαν να προσευχόταν, ότι οι φίλοι του δεν πρόκειται να τον πιστέψουν.
Στις 10.50 μ.μ. η λιμουζίνα επέστρεψε με τη Γιόκο και τον Τζον. Προχώρησε προς την πόρτα και ο Τζον μπήκε στο γκαράζ με τις πόρτες ανοιχτές.
Κάποιος, που στεκόταν πίσω του σε απόσταση περίπου δύο μέτρων, που βρισκόταν σε στάση μάχης, γονατιστός στο ένα πόδι, με ένα πιστόλι στο ένα χέρι και το άλλο να κρατάει τον στόχο, είπε: "Κύριε Λένον;" και αμέσως έριξε πέντε πυροβολισμούς, τέσσερις από τους οποίους βρήκαν το σώμα.
Καθώς τον μετέφεραν στο νοσοκομείο Ρούσβελτ, ένας από τους αστυνομικούς ρώτησε τον Τζον: "Ξέρεις ποιος είσαι;" και ο Λένον απάντησε με νεύμα. Αυτή ήταν η τελευταία του χειρονομία.
Γιατί δολοφονήθηκε;
Ο θάνατος του Λένον προϊόν εμμονικού φανατισμού ή κυβερνητικής συνωμοσίας;
Οι υποψίες:
Πριν πεθάνει ο Λένον είπε την εξής φράση: "Πρέπει να πεθάνουμε ή πρέπει να ζήσουμε.
Αν είμαστε νεκροί, πρέπει να το αντιμετωπίσουμε- αν είμαστε ζωντανοί, πρέπει να αντιμετωπίσουμε το γεγονός ότι είμαστε ζωντανοί".
Η επίσημη εκδοχή υποστηρίζει ότι ο μουσικός δολοφονήθηκε από έναν ανισόρροπο και μοναχικό θαυμαστή.
Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες θεωρίες σχετικά με μια πιθανή δολοφονία με συμβόλαιο.
Δηλαδή, ο δολοφόνος είχε σταλεί από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για να φιμώσει αυτό που η CIA και το FBI θεωρούσαν απειλή για την εθνική ασφάλεια.
Η αλήθεια μπορεί να μην αποκαλυφθεί ποτέ πλήρως, αλλά η ανάλυση των γεγονότων μπορεί να υποδηλώνει την ύπαρξη μιας τέτοιας συνωμοσίας.
Τώρα, το αναγκαίο ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί η κυβέρνηση πρέπει να αισθάνεται απειλή από αυτόν τον μουσικό;
Μετά τη διάσπαση του Lennon από τους Beatles το 1969, άρχισε να ακολουθεί το δρόμο του πολιτικού ακτιβισμού και υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το FBI θεωρούσε τον μουσικό επικίνδυνο λόγω της επιρροής του στους νέους και των αντι-καθεστωτικών του πεποιθήσεων.
Τα περισσότερα από τα τραγούδια του περιείχαν μια αίσθηση διαμαρτυρίας, ειδικά αυτά που παρήγαγε τα χρόνια μετά τη διάλυση του συγκροτήματός του.
Αυτό μπορεί να φαίνεται λίγο αντιφατικό, επειδή τα τραγούδια των Beatles έχουν ελάχιστους ή καθόλου πολιτικούς στίχους.
Ένα από αυτά, το Revolution, γραμμένο από τους Lennon και McCartney, μπορεί να υποδηλώνει την ιδέα της υποστήριξης της επανάστασης, αλλά ταυτόχρονα επισημαίνει ότι δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με το μίσος και την καταστροφή.
Ωστόσο, καθώς αυξανόταν ο ακτιβισμός και η πολιτική τους δέσμευση, οι εκκλήσεις τους για επανάσταση γίνονταν όλο και πιο έντονες, υποστηριζόμενες και από την ειρηνιστική τους στάση.
Αυτό που δεν κατάλαβε η κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι ότι το κάλεσμα του Λένον ήταν για μια επαναστατική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης και των κοινωνικών συμπεριφορών και όχι τόσο για ένα μαχητικό σώμα.
Οι στίχοι των τραγουδιών του Give Peace a Chance και Gimme Some Truth φαίνεται να συνοψίζουν τις ιδέες του Lennon.
Ακόμη και όταν μιλάει για την προώθηση της ειρήνης και της αλήθειας, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση αισθάνθηκε ότι απειλείται. Το χειρότερο απ' όλα για το FBI ήταν το τραγούδι John Sinclair, το οποίο συνέθεσε για μια αντιπολεμική διαδήλωση στο Ανν Άρμπορ του Μίσιγκαν.
Ο John Sinclair είχε φυλακιστεί για πώληση μαριχουάνας σε μυστικό πράκτορα. Ο Lennon χρησιμοποίησε το τραγούδι ως μια κραυγή συσπείρωσης για να ζητήσει την ελευθερία όσων φυλακίστηκαν άδικα.
Το rock'n roll είναι ένα ισχυρό όπλο και ο Lennon ήξερε πώς να το χρησιμοποιεί.
Το FBI υποχρεώθηκε με δικαστική απόφαση το 1983 να αποχαρακτηρίσει τα έγγραφα που είχε για τον Τζον Λένον.
Τα έγγραφα αυτά αποκάλυψαν ότι ο Lennon είχε δωρίσει 75.000 δολάρια για τον σχηματισμό του Κέντρου Πληροφόρησης για τη Στρατηγική του Εκλογικού Έτους (EYSIC).
Η οργάνωση αυτή θα ήταν αφιερωμένη στην καθοδήγηση δραστηριοτήτων διαμαρτυρίας κατά των Ρεπουμπλικανών.
Δυστυχώς, η χορηγία αυτή έφερε τον Lennon σε επαφή με χαρακτήρες όπως ο Renard Cordon Davls, που είχε καταδικαστεί για παραβίαση του ομοσπονδιακού νόμου κατά των ταραχών, και ο Stewart Albert, μέλος του Προοδευτικού Εργατικού Κόμματος, ο οποίος είχε επίσης ποινικό μητρώο. Αυτή η κομματική οργάνωση είχε κομμουνιστικό προσανατολισμό, ακολουθώντας την κινεζική γραμμή.
Ο Τζον Λένον δεν ήταν κομμουνιστής, αλλά οι δεσμοί του με αυτούς τους επαναστάτες τον έβαλαν στο στόχαστρο του FBI ως ύποπτο.
Ως αποτέλεσμα, ο Lennon βρισκόταν υπό παρακολούθηση, το διαμέρισμά του είχε κοριούς. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, δεδομένου ότι εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου, η πολιτική του FBI ήταν να θεωρεί όλους τους εξτρεμιστές επικίνδυνους.
Ο Lennon αντιμετώπιζε πάντα προβλήματα με τη βίζα εντός των ΗΠΑ, καθώς κατείχε τουριστική βίζα Β-2, που σήμαινε ότι βρισκόταν στη χώρα μόνο προσωρινά για επαγγελματικούς λόγους ή για αναψυχή.
Κάποια στιγμή έφυγε από τις ΗΠΑ και επέστρεψε με προσωρινή βίζα H-1, η οποία έληγε τον Φεβρουάριο του 1972.
Παρόλα αυτά, ο Lennon και η σύζυγός του σκόπευαν να υποβάλουν αίτηση για την αμερικανική υπηκοότητα.
Το FBI δεν δίστασε να ξεκινήσει διαδικασία απέλασης μόλις έληγε η βίζα, ο μουσικός και η σύζυγός του διαμαρτυρήθηκαν έντονα.
Ο Lennon προσπάθησε να τις καθυστερήσει επειδή δεν ήθελε να αντιμετωπίσει μια υπόθεση ναρκωτικών στη Βρετανία και η Yoko Ono ήταν μπλεγμένη σε μια υπόθεση επιμέλειας παιδιών.
Από το 1972 έως το 1975 ο Lennon διεξήγαγε δικαστική διαμάχη για να αποκτήσει άδεια παραμονής.
Δεν φαίνεται να υπάρχει αρχείο για το αν τα κατάφερε ή όχι, αν και δεδομένου ότι σκοτώθηκε στη Νέα Υόρκη και ότι οι απελαθέντες δεν μπορούν να επανέλθουν στη χώρα, μπορεί να υποτεθεί ότι κέρδισε την υπόθεσή του. Οι τεράστιες προσπάθειες που κατέβαλε η κυβέρνηση για την απέλασή του, ωστόσο, δείχνουν ξεκάθαρα ότι ήθελε απεγνωσμένα να τον ξεφορτωθεί.
Comments