top of page
Writer's pictureΓιώργος Δόλγυρας

Η αποκαθήλωση των πρότυπων και ο πιθανός αντίκτυπος

Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για την Κιβωτό του κόσμου με τις καταγγελίες και τις αποκαλύψεις να πληθαίνουν, με το ΔΣ και το καταστατικό λειτουργίας της ΜΚΟ να αλλάζουν εν τω μεταξύ.


Μία ερώτηση οφείλει να μας απασχολήσει: γιατί τώρα; Είναι κάτι στο οποίο δεν εστιάζει κανένας μάλλον από σκοπιμότητα και δόλο. Δεν βρήκαν ξαφνικά οι άνθρωποι το θάρρος τους μετά τις καταγγελίες της Ελληνίδας ιστιοπλόου Σοφίας Μπεκατώρου, μακάρι να ήταν αυτό. Όλοι οι καταγγελλόμενοι είναι άνθρωποι του βαθέως κράτους, δεν είναι οι πρώτοι τυχόντες αυτοί που εκτρέπονται, ούτε όσα καταγγέλλονται έγιναν μέσα σε 1-2 χρόνια.


Υπάρχουν πολλοί που γνώριζαν τα πάντα και αυτοί επιτρέπουν τώρα να μαθευτούν και να γίνουν γνωστά σε όλη την κοινωνία και θα έχουν τους λόγους τους. Άρτος και θέαμα για να απασχολείται ο κοσμάκις. Δυστυχώς αυτό θα μείνει στο τέλος, καθώς κανένας δε θα τιμωρηθεί σύμφωνα με το γράμμα του νόμου.


«Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος κόσμος πασχίζει να γεννηθεί. Τώρα είναι η εποχή των τεράτων» Αντόνιο Γκράμσι, με την διαφορά πως όσοι αποκαθηλώνουν τα «πρότυπα» της κοινωνίας, δεν είναι οι καθαροί τιμητές της δικαιοσύνης. Αυτό σου δημιουργεί μία απορία γιατί τώρα; Για να υπάρξει περισσότερη καταστολή και έλεγχος με τον κόσμο να το αποδέχεται; Δυστυχώς δεν υπάρχει απάντηση, μόνο να παρακολουθεί κανείς παθητικά την αλυσίδα των γεγονότων μπορεί και να υποθέτει.


Πάντως μία κοινωνία που μόνιμα σαπίζει χωρίς κανένας να μπορεί να την ανασηκώσει, χωρίς σωστά «πρότυπα», μόνο πάτο μπορεί να πιάσει και μάλλον αυτός είναι ο απώτερος σκοπός.

Ωστόσο βρισκόμαστε πάντα στο πιο βαθύ σκοτάδι λίγο πριν ξημερώσει, αυτή είναι και η μόνη ελπίδα της κοινωνίας. Αποκαθηλώνοντας τα «είδωλα» της κοινωνίας πιθανόν αποκαθηλώνουν και τους εαυτούς τους οι δυνάστες.


Ίσως ο κόσμος να καταλάβει πως δεν μπορεί να μένει παθητικά καθοδηγούμενος αλλά να αρπάξει την μοίρα και την τύχη του στα χέρια του. Κανένα εργοστάσιο δεν μπορεί να συνεχίσει να δουλεύει αν οι εργάτες δεν το αποδεχτούν σκύβοντας τα κεφάλια.


Αν όχι τώρα, πότε; Αν η υπόγεια πόλη, ο κάθε άνθρωπος της διπλανής πόρτας δεν πάρει θέση και δεν αρθρώσει ανάστημα τώρα, τότε πότε; Αν η δημοσιογραφία των πολιτών δεν πάρει την θέση της παραδοσιακής και αν δε ζητήσουμε «Αμεσοδημοκρατία» τώρα που το κοινοβουλευτικό αντιπροσωπευτικό σύστημα αποδεικνύεται σαθρό και τρίζει, τότε πότε;


ΠΟΤΕ!!! Θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας αναμένοντας τους επόμενους δυνάστες στο σβέρκο μας οι οποίοι μέχρι που θα κακοποιούν τα παιδιά μας και θα μείνουμε σκλάβοι για πάντα σε ζωές που θα βυθίζονται στον βούρκο μίας εντελώς χυδαίας και μάταιης ανυπαρξίας.

Comments


bottom of page