Κάθε φορά που κάποιος διαστροφικός εκτρέπεται στην χώρα μας, σωρηδόν βγαίνουν οι συμπολίτες μας τόσο στο διαδίκτυο όσο και στα καφενεία και ακούγεται η άποψη επιστροφής στη θανατική ποινή.
Θα μπορούσε αυτή η άποψη να θεωρήσει κάποιος πως είναι μειοψηφική μίας ηλικιωμένης ομάδας και προέρχεται από έναν συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο που γενικώς τάσσεται υπέρ τέτοιων λύσεων, αλλά όχι… Σύμφωνα με την έρευνα «People of Greece» από την qed, προέκυψε ότι το 45% των Ελλήνων τάσσονται κατά της επαναφοράς της θανατικής ποινής, ενώ το 55% τοποθετούνται θετικά, με τους περισσότερους να το οριοθετούν υπό προϋποθέσεις για τα ειδεχθή εγκλήματα.
Αποδεκτή συναισθηματικά αντίδραση δεδομένου ότι ο άνθρωπος έχει δύο όψεις, τη ζωώδη και την έλλογη με την οποία οφείλει να χειραγωγεί το ζωώδες κομμάτι του. Ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.
Ας αναλογιστούν όλοι αυτοί ότι η θανατική ποινή εφαρμόζεται από ανθρώπους και μπορεί να υποπέσουν σε λάθος καταδικαστική απόφαση η οποία αν εφαρμοστεί δεν αναιρείται, σε αντίθεση με την φυλάκιση. Οι άνθρωποι γενικώς δεν ανασταίνονται…
Ας αναλογιστούν όλοι αυτοί ότι η θανατική ποινή από ένα κράτος που δε σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα ( όπως τα περισσότερα όπου εφαρμόζεται ) μπορεί να στρέψει κάτι τέτοιο εναντίων του καθενός. Σπανίως μία τέτοια εξουσία με δικαίωμα ακόμα και στην θανατική καταδίκη θα σεβαστεί το όριο και δε θα εκτελεί και άτομα που απλά της εναντιώνονται και αντιδρούν. Άλλωστε σε όλα τα κράτη που εφαρμόζεται η θανατική καταδίκη (με εξαίρεση λιγότερες από τις μισές πολιτείες των ΗΠΑ που την εφαρμόζουν ακόμα), υιοθετείται και ως πρακτική πολιτικών διώξεων.
Η δικαιοσύνη οφείλει να σωφρονίζει και όχι να τιμωρεί, ευτυχώς στους νομικούς κύκλους ακόμα δεν επικρατεί πλειοψηφικά αυτή η τάση να επιστρέψουμε σε μεσαιωνικές πρακτικές. Ευτυχώς επικρατεί ακόμα μία κάποια ελάχιστη λογική έστω τους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι για την εφαρμογή και νομοθέτηση ενός συστήματος δικαίου.
Ωστόσο πριν φτάσει ένα κράτος στην ανάγκη να σωφρονίσει κάποιον, οφείλει να τον εκπαιδεύσει ως άνθρωπο. Βέβαια σε μία χώρα όπου υπάρχει η άποψη πως «η κοινωνιολογία σε μετατρέπει σε κομμουνιστή», προερχόμενη από συγκεκριμένο ιδεολογικοπολιτικό χώρο, απέχει παρασάγγας. Τα Βαλκάνια ορθά ανήκουν σε μία ιδιαίτερη κατηγορία χωρών που ισορροπούν ανάμεσα στον δυτικό κόσμο και σ’ αυτόν της βαρβαρότητας και της απολυταρχίας όπως αρκετές χώρες που προέρχονται από τα πρώην σοσιαλιστικά κράτη ή έχουν θεοκρατικά καθεστώτα μη δημοκρατικά ακόμα.
Τα παραπάνω τα γνωρίζουν σε όλον τον Δυτικών κόσμο και έχουν καθιερωθεί ως πάγια αρχή, στις ΗΠΑ που είναι το μόνο κράτος – χώρα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμα ως επιχείρημα στις 27 επί συνόλου 50 πολιτειών εφαρμόζεται ακόμα η ποινή του θανάτου, εκ των οποίων 7 τις έχουν αναστείλει, σε 8 δεν έχουν γίνει εκτελέσεις εδώ και πάνω από 10 χρόνια, ενώ σε 1 έχουν ανασταλεί ανεπίσημα οι καταδίκες.
Πρόσφατα η Βιρτζίνια έγινε και η πρώτη πολιτεία του Νότου που κατήργησε την θανατική ποινή. Δηλαδή αλλάζει η κατεύθυνση της δικαιοσύνης προς τον σωφρονιστικό και όχι τιμωρητικό χαρακτήρα. Ειρωνικό ότι αυτή η συζήτηση γίνεται λίγες ημέρες μετά την παγκόσμια ημέρα κατά της θανατικής ποινής. Λοιπόν εμείς θα οπισθοδρομήσουμε, ή όχι;
Κείμενο: Γιώργος Δόλγυρας
Φωτογραφία από RODNAE Productions
Comments