Οι κύκλοι των ανθρώπων κλείνουν όλο και περισσότερο, αφήνοντας την πανούργα εσωστρέφεια να διαφεντεύει.
Μια εσωστρέφεια που από όντα κοινωνικά,(όπως έλεγε κάποτε ένας σοφός από τα Στάγειρα ) μας καθιστά σε όντα μοναχικά οριακά αγελαία, έρμαια της κοινωνικής απάθειας σε έναν κόσμο που «
φλερτάρει» όλο και πιο επίμονα με την πλήρη αποξένωση και την αισχρότητα.
Οξύμωρο ως φαίνεται, αλλά καθόλα πραγματικό, η κοινωνική αποξένωση ξεκινά από την οικογένεια, την πρώτη ουσιαστική κοινωνική επαφή ενός ανθρώπου, η οποία, ενώ θα πρέπει να πλαισιώνεται και βασίζεται σε δομές αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ των μελών της, απαξιώνεται και αντικαθίσταται από αμφιλεγόμενες τάσεις και υπόπτους νεωτερισμούς.
Οι οικογένειες, σε οποιαδήποτε από τις σημερινές τους δομές, θα πρέπει ν' αποτελούν ουσιαστικούς χώρους, αφού αποτελούν τη βάση στην οικοδόμηση της ταυτότητας, της αυτοεκτίμησης και των σχημάτων κοινωνικής συμβίωσης. Είναι εκεί που οι άνθρωποι αρχίζουν να ανακαλύπτουν τον κόσμο, να σχετίζονται, να αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον και να εξελίσσονται ως άνθρωποι.
Η αξία της οικογένειας βρίσκεται στην ικανότητα να σχηματίζει στεγανά που προστατεύει τα μέλη της, σπίτια με γερά θεμέλια όπου μεταδίδονται αξίες, ιδέες, πεποιθήσεις, συναισθήματα και έθιμα.
Η ανησυχία των περισσότερων γονέων για τα παιδιά τούς αυξάνεται ολοένα και περισσότερο, καθώς ο δύσκολος συντονισμός με τη σημερινή εποχή και την γρήγορη εξέλιξη επεκτείνει το χάσμα γενεών και δημιουργεί ανασφάλεια.
Τα παιδιά παρασύρονται από τα σύγχρονα πρότυπα εικόνες και συμπεριφορές και ο μόνος φραγμός διαφαίνεται η ουσιαστική επικοινωνία της οικογένειας με τα παιδιά.
Βέβαια, ας μη γελιόμαστε δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής σε συνδιασμό με την οικονομική κρίση καθιστά δύσκολο τούτο το έργο, όμως αξίζει να προσπαθήσουμε, να αγωνιστούμε για την αλλαγή των κακών προτύπων.
Η οικογένεια είναι ο θεμέλιος λίθος, ο σχηματισμός της εκάστοτε κοινωνίας που μετουσιώνει τα νοήματα και τους στόχους των πολιτών. Γίνεται κατανοητό από τα παραπάνω πως τα προβλήματα που διέπουν τις σημερινές πολιτίες, έχουν ως αρχή την παιδεία που λάβαμε από το πρώτο μας σπίτι, που δεν είναι το σχολείο ή ο περίγυρος, αλλά η οικογένεια.
Ως ιεροφάντης του μέλλοντος, ο θεσμός της οικογένειας, διακρίνεται πιο απαραίτητος από ποτέ και η συνεχής εκπαίδευση των μελών αυτή θα πρέπει να γίνει πρώτο μέλημα για το κράτος, ώστε η συνύπαρξη με την περιρρέουσα συνθήκη να γίνει το σκαλοπάτι για ενα καλύτερο μέλλον.
Κείμενο: Νέκταριος Ντ. Χορμοβίτης
Comments